zondag 22 november 2020 om 09.30 uur

Geloof, hoop en liefde

Voorganger: ds. Lydia Veerman
Muzikale medewerking: Hindrik Riemersma, Anneke Dijkshoorn en zanggroep

Muziek

Lied: Abba heit
Jowes bin ik, Abba Heit,
en fan oars gjinien.
Wat Heit wol en wat Er seit
bin ik tagedien.
Leafde dy’t ús nea ferlit
set myn hert yn fjoer.
Jowes bin ik, Abba Heit.
Jezus kocht ús djoer.

Woord van welkom door de ouderling van dienst

Lied: Mijn herder is de here God
https://www.youtube.com/watch?v=WvPBOtIlJpo&feature=youtu.be
Mijn Herder is de Here God
in Hem is al mijn lust
In groene weiden voert Hij mij
aan wateren der rust.

De Heer verkwikt mijn matte ziel
Hij doet mijn voeten gaan
in 't spoor van Zijn gerechtigheid
ter wille van Zijn naam

Gena en goedheid volgen mij
mijn ganse levensdag,
totdat ik eens in 's Heren huis
voor eeuwig wonen mag

Bemoediging en groet

Uitleg bij de bloemschikking: Eeuwigheidszondag

De roos is het symbool van de liefde en vergankelijkheid, is sterk maar soms ook broos.
Vandaar de drie rozen die staan als verbeelding van Geloof Hoop en Liefde!

De witte kleur is de kleur van de opstanding, het leven, en het geloof, in het door God voltooide leven.

Er staan 11 rozen in de vaas, 10 voor de geliefden die ons dit jaar zijn ontvallen en
de 11^de roos staat symbool voor alle mensen die door ons gemist worden, maar niet bij name worden genoemd.

De boomstronk staat voor vergankelijkheid.

Het grote hart symboliseert dat zij die niet meer onder ons zijn, in ons hart voortleven door de herinneringen die ons bemoedigen en dragen door de dagen van het leven.

Het groen van de klimop staat voor de eeuwigheidswaarde van het leven.

De rode draad is als liefde die aldoor kronkelend door ons leven gaat.

Gebed

Lied: ‘k Stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God
‘k Stel mijn vertrouwen op de Heer mijn God
Want in zijn hand ligt heel mijn levenslot
Hem heb ik lief, zijn vrede woont in mij
‘k Zie naar Hem op en ‘k weet hij is mij steeds nabij

Lezen uit de bijbel: 1 Thessalonicenzen 5: 1-11

Overdenking

Lied: Nooit kan ’t geloof teveel verwachten (LvdK ’73 Gezang 291)
Nooit kan 't geloof te veel verwachten,
des Heilands woorden zijn gewis.
't Faalt aardse vrienden vaak aan krachten,
maar nooit een vriend als Jezus is.
Wat zou ooit zijne macht beperken?
't Heelal staat onder zijn gebied.
En wat zijn liefde wil bewerken,
ontzegt hem zijn vermogen niet.

Die hoop moet al ons leed verzachten.
Komt, reisgenoten, ’t hoofd omhoog.
Voor hen die 't heil des Heren wachten,
zijn bergen vlak en zeeën droog.
O zaligheid niet af te meten,
o vreugd, die alle smart verbant.
Daar is de vreemd'lingschap vergeten
en wij, wij zijn in 't vaderland.

Gedachtenis van hen die ons zijn voorgegaan

Inleiding

Lied: Waar de mensen dwalen in het donker (NLB Lied 286): 1, 3
Waar de mensen dwalen in het donker
draai je om en zie het nieuwe licht
Zie het licht dat God ons gaf in Jezus
Zie de mens die ieder mens verlicht

refrein Want het licht is sterker dan het donker
en het daglicht overwint de nacht
Zoek je weg niet langer in het duister
Keer je om en zie Gods nieuwe dag

Steek een kaars aan tegen al het duister,
als een teken in een bange tijd,
dat ons leven niet in wanhoop eindigt
dat de vrede sterker is dan strijd.

Wij gedenken: