Update uit Albanië
Update uit Albanië
Van Bauke en Evie Deelstra-Draaistra en kinderen,
Update 10-03-2025
Liefhebbers van een strakke planning zullen het lastig hebben om in Albanië te leven. Elke week gebeuren er dingen die we van tevoren niet hadden kunnen voorzien. We vinden het erg fijn als mensen betrokken zijn in ons leven, maar op één vraag kunnen we nooit een helder antwoord geven en dat is: hoe ziet jullie gemiddelde werkweek eruit? Veel dingen kosten in Albanië meer tijd om de simpele reden dat mensen hun werk gerust laten liggen op het moment dat ze een bekende tegenkomen. Een collega vertelde eens dat hij tot zijn schrik zag dat er geen leiding aanwezig was in de kleuterklas van zijn 3-jarige zoon. Er bleek een bekende van de juf langs te zijn gekomen die vroeg of hij zijn kind ook kon aanmelden. Pardoes besloot de juf om de kinderen alleen in het lokaal achter te laten en snel even een bakje koffie te drinken in het naburige café.
Natuurlijk zijn er ook bepaalde vastigheden, zoals onze dagelijkse tocht naar de school voor onze oudste dochter Marije. Maar op onze route hebben we geregeld spontane ontmoetingen. En een simpele groet ontvouwt hier al snel in een goede gesprek. Snel doorrijden is geen optie, ook al zou ik het willen. Dit komt doordat we in ons dorp Pinet over een rotsachtige weg rijden die ons noopt om langzaam te rijden. In ons slakkentempo is het een kleine moeite om de auto helemaal stil te zetten en een praatje te maken met onze dorpsgenoten. Iedereen kent elkaar hier en het is daarbij gebruikelijk om elkaar de vraag te stellen hoe het gaat.
Vragen hoe het met iemand gaat is in Albanië een heel ritueel. Het blijft namelijk niet bij één simpele vraag. Vrij vertaald gaat het als volgt: Hoe gaat het? Hoe is het gegaan? Hoe gaat het met de familie? Hoe gaat het thuis? Het lijkt met onze Nederlandse inborst een beetje overdreven om dezelfde type vraag drie à vier keer te stellen, maar zo gaan die dingen nou een keer in Albanië; dat is de cultuur. Hoewel we nooit echt Albanees zullen worden, voelen we ons al goed ingeburgerd in dit land. Het scheelt dat we ook al zo’n vijftien jaar in dit Balkanland te vinden zijn. We weten daarom ook dat het belangrijk is om de tijd voor elkaar te nemen. Dit is voor ons als zendingswerker eigenlijk ook helemaal niet verkeerd. Het is namelijk essentieel om goede relaties te onderhouden met de mensen om ons heen. Met een goed netwerk krijg je makkelijker dingen van de grond.
Dat het ook wel eens lastig dat een strakke planning in Albanië van ondergeschikt belang is, moge ook duidelijk zijn. Zo was ik onlangs op maandagochtend bij de autogarage voor een relatief simpel klusje. Ik gok dat de manarbeid ongeveer een halfuur in beslag zou moeten nemen. Het mooie is dat ik meteen geholpen kon worden, want mensen komen hier niet vaak op afspraak met hun problemen langs. Tot zover eigenlijk geen vuiltje aan de lucht. Het werd alleen wel wat irritant toen het auto-onderdeel verwijderd was en ik erachter kwam dat het vervangende onderdeel van elders moest komen. Ik kon niet wegkomen en moest uiteindelijk vier uur met dochter Naomi wachten in het naburige café, waar we maar een ongepland vader-dochter momentje hadden.
We hebben onlangs zelfs ongeplande gezinsuitbreiding gekregen. Nee, Evie is niet zwanger. Maar Evie zag wel een hele zielige puppy over straat lopen. Straathonden vindt je hier te kust en te keur. Maar deze keer was het kleine schepsel wel erg zielig. Bibberend liep het kleine diertje door de kou de struikjes in. ‘Dit kan ik niet over mijn hart verkrijgen’ zei Evie. En zo namen we het hondje mee naar ons huis om aan te sterken bij onze kachel. Nadat we geen reactie hadden gekregen op ons online bericht met de vraag of iemand belang heeft bij een schattige puppy, hadden we twee keuzes. Of we zouden het aangesterkt terug brengen op straat of we zouden het houden. Maar elk uur dat je zo’n beestje hebt, hecht je er ook meer aan. Lang verhaal kort: we zijn de trotse eigenaar geworden van Drita. En dat terwijl we recentelijk nog tegen elkaar zeiden dat we echt geen hond hoefden. Nee, één ding is mij na al die jaren Albanië wel heel erg duidelijk: In Albanië valt niets, maar dan ook niets te plannen.
Hartelijke groet van Bauke en Evie
|
18-05-2025
om
09.30 uurhartsyl.png)
.jpg)
.svg){kind=logo}