|
Loofhuttenfeest
Loofhuttenfeest
Het loofhuttenfeest is het slotfeest van alle feesten en tegelijk ook het meest vrolijke feest. De cyclus van de zes jaarlijkse feesten wordt afgesloten en de opmaak naar Pesach zit er al in. Het is een cyclus van zeven feesten, waarvan alleen de Sabbat wekelijks gevierd wordt, de overige slechts eenmaal per cyclus. Chag haSoekot (feest van de loofhut). Soekka = tijdelijk bouwsel, tent, huisje, afdakje, hut, beschutting. Niet een luxe huisje of een mooi gemaakt solide huis. Maar iets waar je beschutting in kan vinden. Jesaja 4:6 ”Dan zal een hut dienen tot schaduw overdag tegen de hitte, en als toevlucht en schuilplaats tegen de vloed en tegen de regen.” Zo zou het ook ‘het feest van de beschutting’ genoemd kunnen worden. Israël moest in hutten wonen omdat de Eeuwige hen in de woestijn had beschermd. Het Latijnse woord voor soekka is Tabernaculum. Daar komt ons woord Tabernakel vandaan, de tent der samenkomst die de Israëlieten meevoerden in de woestijn. De Engelsen noemen het Loofhuttenfeest het ´Feast of Tabernacles´.
Leviticus 23:39-43 Maar vanaf de vijftiende dag van de zevende maand, wanneer u de opbrengst van het land ingezameld hebt, moet u het feest van de HEERE zeven dagen lang vieren. Op de eerste dag is het rustdag en op de achtste dag is het rustdag. Op de eerste dag moet u voor uzelf vruchten van sierlijke bomen, takken van palmbomen, takken van loofbomen en van beekwilgen nemen, en u moet zich zeven dagen lang voor het aangezicht van de HEERE, uw God, verblijden. Dat feest voor de HEERE moet u per jaar zeven dagen lang vieren. Het is een eeuwige verordening, al uw generaties door. In de zevende maand moet u het vieren. Zeven dagen moet u in loofhutten wonen. Alle ingezetenen van Israël moeten in loofhutten wonen, zodat de generaties na u weten dat Ik de Israëlieten in loofhutten liet wonen, toen Ik hen uit het land Egypte geleid heb. Ik ben de HEERE, uw God.
Ook dit is weer een oogst feest, het derde oogstfeest. Het is aan het eind van het oogstseizoen. In Exodus 16:16 wordt dit benadrukt:
“Ook het Feest van de oogst, van de eerste vruchten van uw werk, van wat u op de akker gezaaid hebt. En het Feest van de inzameling, aan het einde van het jaar, wanneer u de vruchten van uw werk van het veld ingezameld hebt.”
Naast het feit dat het een oogstfeest is, is het ook een herdenking voor de bescherming door God in de woestijn en voor de tijdelijkheid van hun bestaan in de omstandigheden van de “woestijn”. God liet het volk in tenten wonen tijdens de reis. Tijdens dit feest worden ze herinnerd aan Zijn voorzienigheid, bescherming en dat Hij zorgde voor water en brood. Volgens joods gebruik mag de soekka niet helemaal dicht zijn, je moet de sterren er doorheen kunnen zien. Traditiegetrouw leest het joodse volk het boek Prediker tijdens dit feest. Het is een vrij ontnuchterend boek, dat vooral spreekt over de tijdelijkheid van ons bestaan en dat je niet te hoog van jezelf moet denken. Het moet ook een ‘fragiel’ huisje zijn, niet stevig. Dit zegt iets over de kwetsbaarheid van ons bestaan. Maar ook van het tijdelijke; we zijn niet voor deze wereld bestemd, dit is een tijdelijke plaats. Veelal denken we dat alles draait om het huidige leven hier op aarde. Daar spannen we ons voor in, maken carrière, kopen huizen en auto’s en denken dat we binnen zijn. Overigens denken we ook wel eens zo over ons geloofsleven. `ik ben gered en nu kan me niets meer gebeuren, ik kan gaan rusten….` Het is een tijdelijk onderkomen, geen vast huis en eindstation. Tenminste, daar moet onze aandacht niet op gericht zijn, maar op Zijn wederkomst en heerschappij. We mogen gaan leven in Hem,
Psalm 27:4-5 “Eén ding heb ik van de HEERE verlangd, dát zal ik zoeken: dat ik wonen mag in het huis van de HEERE, al de dagen van mijn leven, om de lieflijkheid van de HEERE te aanschouwen en te onderzoeken in Zijn tempel. Want Hij doet mij schuilen in Zijn hut op de dag van het onheil. Hij verbergt mij in het verborgene van Zijn tent.”
We zijn niet veilig en geborgen in onze stevige huizen, met onze toekomst, geld en bestaanszekerheid. Maar onze zekerheid is in Hem, in het leven van Jesjoea. Deze loofhuttenfeestweek herinnert ons daar weer aan en helpt ons om gericht te blijven op zaken waar het werkelijk om gaat en waar we naar op reis naar toe zijn, naar Zijn Koninkrijk op deze aarde.
Tijdens het feest speelt water een belangrijke rol. Water werd geput uit de bron van Siloam, onder aan de oude stad van David en vervolgens omhoog gedragen naar de top van de Tempelberg. Een hele ceremonie. Elke dag van het feest werden de kruiken met water in een grote stoet omhoog gedragen. Op de zevende dag gebeurde dit zelfs zeven keer. Daarna werd het water over het altaar gegoten en brak er een vreugdevol gejuich uit. Men zong en danste van vreugde.
Jesjoea vierde het Loofhuttenfeest. Johannes 7:37-38 “En op de laatste, de grote dag van het feest, stond Jezus daar en riep: Als iemand dorst heeft, laat hij tot Mij komen en drinken. Wie in Mij gelooft, zoals de Schrift zegt: Stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien.” Hier maakt Jesjoea de verbinding met de ceremonie van het water op het feest. Hij zegt eigenlijk: “waar jullie van zingen dat ben Ik”. Hij is de bron van levend water en wie tot Hem komt zal nooit meer dorst hebben en hoeft geen jaar te wachten tot het volgende Loofhuttenfeest. Maar omdat Hij de bron is, zal er altijd water zijn! Zo zijn er veel meer messiaanse verwijzingen in dit feest, een voorbeeld: Jesjoea heeft onder ons gewoond, Johannes 1:14 “En het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond (en wij hebben Zijn heerlijkheid gezien, een heerlijkheid als van de Enig geborene van de Vader), vol van genade en waarheid.” Het woordje ‘gewoond’ mag je hier ook vertalen met ‘getabernakeld’ in een ‘tent gewoond’.
Na een feestweek van zeven dagen moest er op de achtste dag een bijzondere samenkomst gehouden worden. De achtste dag komt regelmatig voor in de Bijbel en heeft een bijzonder betekenis. Het vormde hier geen apart feest maar de afsluiting van het Loofhuttenfeest. Tegelijkertijd is deze 8e dag ook de afsluiting van alle feesten.
Leviticus 23:39 “Maar vanaf de vijftiende dag van de zevende maand, wanneer u de opbrengst van het land ingezameld hebt, moet u het feest van de HEERE zeven dagen lang vieren. Op de eerste dag is het een rustdag en op de achtste dag is het een rustdag.”
In de Joodse traditie werd de dag na de achtste dag, dus de negende dag, steeds belangrijker en vierde men de vreugde van de wet, Simchat Torah. De invoering ervan is terug te vinden in de mondelinge Tora. De cyclus van het lezen vanuit de Tora (parasaja = lezing) wordt afgesloten. Na de middeleeuwen is deze dag verder uitgegroeid tot een vreugdevolle dag, waar de mannen dansen met de Tora rollen door de synagoge en op straat. Vanaf die tijd kreeg het feest ook de naam Simchat Tora. Echter wordt daarmee de Tora op eens steeds hoger voetstuk geplaatst. Daar ligt een gevaar. Je ziet dit ook wel in messiaanse gemeenten gebeuren. Natuurlijk is de Tora prachtig en belangrijk, de wet geeft ons leven en vreugde en God openbaart zich hierin, het zijn Zijn leefregels. Maar uiteindelijk moet dit wel gericht zijn op Jesjoea, Hij is het vleesgeworden Woord. Er mag geen aanbidding zijn van de Tora rol als materiaal, als beeltenis. Maar onze aanbidding moet gericht zijn op God, op Jesjoea!
Profetisch ziet het Loofhuttenfeest uit naar de prachtige tijd dat Jesjoea over deze aarde zal regeren vanaf de troon van David. De duivel is dan gebonden en kan de volken niet meer verblinden. Het gevolg is dat dit de tijd zal zijn dat een grote oogst binnengehaald zal worden uit alle volken. In Zacharia 14 wordt zelfs uitgebreid vermeld dat in die tijd alle volken het Loofhuttenfeest zullen vieren:
Zach 14:16-19 “Het zal geschieden dat al de overgeblevenen van alle heidenvolken die tegen Jeruzalem zijn opgerukt, van jaar tot jaar zullen opgaan om zich neer te buigen voor de Koning, de HEERE van de legermachten, en om het Loofhuttenfeest te vieren. Het zal geschieden dat er geen regen zal vallen op hem die uit de geslachten van de aarde niet zal opgaan naar Jeruzalem om zich voor de Koning, de HEERE van de legermachten, neer te buigen. Als het geslacht van de Egyptenaren, waarop geen regen is gevallen, niet zal opgaan en komen, dan zal de plaag komen waarmee de HEERE de heidenvolken zal treffen die niet zullen optrekken om het Loofhuttenfeest te vieren. Dit zal de straf zijn voor de zonde van Egypte en de straf voor de zonde van alle heidenvolken die niet zullen opgaan om het Loofhuttenfeest te vieren.”
Jesaja vermeldt dat God in deze tijd een bijzondere beschutting zal Zijn over Zijn volk.
Jesaja 4:5-6 “dan zal de HEERE over elke plaats op de berg Sion en over de samenkomsten ervan overdag een wolk scheppen en rook, en 's nachts een schijnsel van vlammend vuur; ja, over alles wat heerlijk is, zal een beschutting zijn. Dan zal een hut dienen tot schaduw overdag tegen de hitte, en als toevlucht en schuilplaats tegen de vloed en tegen de regen.”
|
27-10-2024
om
09.30 uurhartsyl.png)
.svg){kind=logo}
.jpg)
